Na implementación do son envolvente, tanto Dolby AC3 como DTS teñen a característica de requirir varios altofalantes durante a reprodución. Non obstante, debido a razóns de prezo e espazo, algúns usuarios, como os usuarios de ordenadores multimedia, non teñen suficientes altofalantes. Neste momento, necesítase unha tecnoloxía que poida procesar sinais multicanle e reproducilos en dous altofalantes paralelos, e facer que a xente sinta o efecto de son envolvente. Trátase da tecnoloxía de son envolvente virtual. O nome inglés para o son envolvente virtual é Virtual Surround, tamén chamado Simulated Surround. A esta tecnoloxía chámaselle tecnoloxía de son envolvente non estándar.

O sistema de son envolvente non estándar baséase nun son estéreo de dous canais sen engadir canais nin altofalantes. O sinal do campo sonoro é procesado polo circuíto e logo emítese, de xeito que o oínte poida sentir que o son provén de múltiples direccións e producir un campo estéreo simulado. O valor do son envolvente virtual O valor da tecnoloxía de son envolvente virtual reside en usar dous altofalantes para simular o efecto de son envolvente. Aínda que non se pode comparar cun sistema de cine en casa real, o efecto é aceptable na mellor posición de escoita. A súa desvantaxe é que xeralmente é incompatible coa escoita. Os requisitos de posición do son son elevados, polo que aplicar esta tecnoloxía de son envolvente virtual aos auriculares é unha boa opción.

Nos últimos anos, a xente comezou a estudar o uso do menor número de canles e altofalantes para crear son tridimensional. Este efecto sonoro non é tan realista como as tecnoloxías de son envolvente maduras como DOLBY. Non obstante, debido ao seu baixo prezo, esta tecnoloxía úsase cada vez máis en amplificadores de potencia, televisores, audio para automóbiles e multimedia AV. Esta tecnoloxía denomínase tecnoloxía de son envolvente non estándar. O sistema de son envolvente non estándar baséase nun estéreo de dous canais sen engadir canais nin altofalantes. O sinal do campo sonoro é procesado polo circuíto e logo emítese, de xeito que o oínte pode sentir que o son provén de múltiples direccións e producir un campo estéreo simulado.

Principio do son envolvente virtual A clave para conseguir o son Dolby Surround virtual é o procesamento virtual do son. Especialízase no procesamento de canais de son envolvente baseándose na acústica fisiolóxica humana e nos principios psicoacústicos, creando a ilusión de que a fonte de son envolvente provén de detrás ou do lado do oínte. Aplícanse varios efectos baseados nos principios da audición humana. Efecto binaural. O físico británico Rayleigh descubriu mediante experimentos en 1896 que os dous oídos humanos teñen diferenzas de tempo (0,44-0,5 microsegundos), diferenzas de intensidade do son e diferenzas de fase para os sons directos da mesma fonte de son. A sensibilidade auditiva do oído humano pódese determinar en función destas pequenas diferenzas. A diferenza pode determinar con precisión a dirección do son e determinar a localización da fonte de son, pero só se pode limitar a determinar a fonte de son na dirección horizontal dianteira e non pode resolver o posicionamento da fonte de son espacial tridimensional.

Efecto auricular. A aurícula humana xoga un papel importante na reflexión das ondas sonoras e na dirección das fontes de son espaciais. Mediante este efecto, pódese determinar a posición tridimensional da fonte de son. Efectos de filtrado de frecuencia do oído humano. O mecanismo de localización do son do oído humano está relacionado coa frecuencia do son. Os graves de 20-200 Hz localízanse pola diferenza de fase, os medios de 300-4000 Hz localízanse pola diferenza de intensidade do son e os agudos localízanse pola diferenza de tempo. Baseándose neste principio, pódense analizar as diferenzas na linguaxe e nos tons musicais no son reproducido e pódense usar diferentes tratamentos para aumentar a sensación de envolvente. Función de transferencia relacionada coa cabeza. O sistema auditivo humano produce diferentes espectros para sons de diferentes direccións, e esta característica do espectro pódese describir mediante a función de transferencia relacionada coa cabeza (HRT). En resumo, o posicionamento espacial do oído humano inclúe tres direccións: horizontal, vertical e dianteira e traseira.

O posicionamento horizontal baséase principalmente nos oídos, o posicionamento vertical depende principalmente da auricular, e o posicionamento frontal e traseiro e a percepción do campo de son envolvente dependen da función HRTF. Baseándose nestes efectos, o son envolvente virtual Dolby crea artificialmente o mesmo estado de onda sonora que a fonte de son real no oído humano, o que permite que o cerebro humano produza imaxes sonoras correspondentes na orientación espacial correspondente.